Van het brutaal maken van de straten van Brooklyn tot het domineren van de boksringen: Mike Tyson heeft een snelle opkomst gekend. Afkomstig uit een gevaarlijke buurt die wordt gekenmerkt door armoede en misdaad, was Tyson een gepest kind dat zichzelf wilde verdedigen. Maar het was dankzij de ontdekking van het boksen en de zorgzame begeleiding van zijn trainer, Cus D’Amato, dat Tyson zijn leven kon transformeren en een van de grootste boksers aller tijden kon worden.
Een jeugd in de straten van Brownsville
Mike Tyson groeide op in de wijk Brownsville in New York, een van de gevaarlijkste buurten van de jaren 70. Brownsville was arm en gewelddadig en bevond zich midden in een economische depressie, die delinquentie en criminaliteit aanwakkerde. Criminele bendes, zoals de Black Spades, regeerden over de straten, waar schietpartijen, mishandelingen en overvallen aan de orde van de dag waren.
Als kleine jongen met een hoge stem was Tyson een gemakkelijk doelwit voor pestkoppen. Hij was vaak het slachtoffer van spot en brutaliteit. Om aan deze voortdurende intimidatie te ontsnappen, stopte hij uiteindelijk met school en wendde hij zich tot geweld en kleine criminaliteit. Op 13-jarige leeftijd was hij al tientallen keren gearresteerd. De straten van Brownsville leken klaar om nog een verloren ziel op te slokken.
Ontdekt bij Tryon Gym
Op 13-jarige leeftijd veranderde het leven van Tyson toen hij kennis maakte met boksen door een maatschappelijk werker genaamd Bobby Stewart. Stewart runde een boksschool genaamd de Tryon School for Boys Club, waar hij boksles gaf aan jongeren in moeilijkheden, waardoor ze konden ontsnappen en discipline kregen. Toen Stewart Tyson voor het eerst zag vechten, wist hij meteen dat deze jongere een rauw talent in zich had. Tyson gooide stoten met snelheid en vloeiendheid die zijn jaren te boven gingen.
Stewart stelde Tyson voor aan de iconische boksmanager Constantine “Cus” D’Amato, die zijn wettelijke voogd en trainer werd. Onder de vleugels van D’Amato wijdde Tyson zich volledig aan het perfectioneren van zijn kunst. D’Amato verfijnde Tysons krachtige aanvalstechniek en verdediging. Later zei Tyson: ‘Cus wilde de slechtste vechter die God ooit heeft gemaakt, en hij heeft mij te pakken gekregen.’
Tyson concurreerde om Tryon en blonk al snel uit. Hij won goud op de Olympische Spelen voor junioren in 1981, toen hij nog maar 15 jaar oud was, waarmee hij blijk gaf van oogverblindende kracht. Op 16-jarige leeftijd omvatte zijn amateurrecord al meer dan 100 overwinningen tegen slechts 6 nederlagen.
“Ik wist, vanwege mijn vaardigheid en mijn moed, dat ik op een dag kampioen zou worden genoemd”, verklaarde een jonge Tyson vol zelfvertrouwen. Dankzij D’Amato, die hem de mentaliteit van een kampioen bijbracht, geloofde de jonge Tyson met heel zijn hart in zijn lot.
Op zijn 18e verjaardag, in 1982, begon zijn professionele reis serieus. Promotor Don King merkte dat “Kid Dynamite” zijn tegenstanders verpulverde. In minder dan drie jaar versloeg Tyson 26 vijanden, waaronder 23 door knock-out. Hij vernietigt ervaren zwaargewichten, veel groter dan hijzelf, met schokkende wreedheid. De commentatoren hadden ontzag voor zijn bovennatuurlijke kalmte en slagkracht.
Een moeilijke weg naar glorie
Hoewel Tysons snelle opkomst in de bokswereld onvermijdelijk leek, was zijn reis vol moeilijkheden en beproevingen. Opgroeien in een gevaarlijke buurt markeerde de agressieve mentaliteit van Tyson en creëerde persoonlijke problemen die hij zijn hele leven met zich meedroeg.
Zelfs toen zijn carrière een vlucht nam, kwam het vluchtige gedrag van Tyson buiten de ring af en toe weer naar boven. In 1988 scheidde hij van zijn vrouw Robin Givens na een tumultueus huwelijk dat werd ontsierd door beschuldigingen van huiselijk geweld. Tysons woede zorgde er ook voor dat hij op straat vocht en publieke incidenten veroorzaakte.
Sommigen speculeerden dat het gebrek aan begeleiding na de dood van Cus D’Amato bijdroeg aan zijn daden. D’Amato was een stabiliserende mentor geweest, waardoor Tyson zich uitsluitend op het boksen kon concentreren. Zonder hem had Tyson op zo’n jonge leeftijd moeite om met roem en druk om te gaan.
Niettemin slaagde Tyson erin zijn demonen te kanaliseren in zijn felle boksstijl. Zijn persoonlijke problemen maakten hem alleen maar formidabeler in de ring. Tyson zei later dat boksen “hem van de straat haalde… Als ik het boksen niet had ontdekt, zou ik het niet hebben gered.”
Tysons felle vechtstijl
Toen de bel ging, liet Mike Tyson een storm van stoten los, bijna te snel om te zien. Hij werd berucht omdat hij zijn tegenstanders overweldigde met onophoudelijke hooks, uppercuts en jabs, onderbroken door zijn overweldigende forehand.
Tyson won de meeste van zijn gevechten in slechts een paar seconden en intimideerde zijn tegenstanders tot fouten die hij uitbuitte voor verbluffende knock-outs. Zoals hij zelf zei: “Iedereen heeft een plan totdat ze een klap op hun mond krijgen.” Tyson veranderde plannen in een pandemonium met zijn verwoestende vroege stoten.
Zijn verdedigende capaciteiten kwamen overeen met zijn aanvallende arsenaal. Tyson beheerste het ontwijken van stoten door subtiele hoofdbewegingen te gebruiken waardoor zijn tegenstanders de ruimte in sloegen. In combinatie met nauwkeurig ontwijken en blokkeren was Tyson een ongrijpbaar doelwit.
Deze balans tussen ondoordringbare verdediging en schokkende aanval heeft ervoor gezorgd dat Tyson een van de meest gevreesde punchers in de geschiedenis is geworden. De gerespecteerde kampioenen begonnen al aan de wedstrijd tegen Tyson, geïntimideerd door zijn legendarische status als “de slechtste man ter wereld”.
Mike Tyson overwon pesten en criminaliteit in zijn kindertijd door een talent en passie voor boksen te ontdekken. Dankzij de legendarische trainer Cus D’Amato werd Tysons brute kracht omgezet in buitengewone bekendheid. Zijn reis van jonge amateur uit Brooklyn tot de jongste zwaargewichtkampioen aller tijden op 20-jarige leeftijd heeft alle ingrediënten van een werkelijk inspirerende bokslegende. Voor toekomstige generaties zullen de ongekende prestaties van Tyson dienen als een herinnering dat, op de goede weg, zelfs de meest achtergestelde jongeren hun potentieel kunnen realiseren.
Bron: www.thesportster.com
